نحوه ی کارآفرینی درکشور مالزی

نحوه ی کارآفرینی درکشور مالزی  

۱) سرآغاز

مالزی کشوری در حال توسعه و تازه صنعتی شده در جنوب‌شرفی آسیاست که بیش از ۲۲ میلیون نفر جمعیت دارد و بر اساس برنامه توسعه آن، تا سال ۲۰۲۰ می‌بایست به یک کشور توسعه یافته تبدیل شود. [۱]. سرانه تولید ناخالص داخلی این کشور اکنون حدود ۳۵۰۰ دلار آمریکاست و نیز نرخ بیکاری و تورم در آن حدود ۳ درصد برآورد می‌شود.

اقتصاد مالزی در دهه ۱۹۶۰ متکی به صادرات لاستیک و قلع بود، اما در چهل سال این کشور توانست با اجرای برنامه‌های توسعه اقتصادی (بویژه برای کارآفرینی) به موقعیت امروز برسد. در ادامه این مقاله سیاستهای اقتصادی – صنعتی و برنامه حمایت از توسعه کارآفرینی درمالزی بررسی شده است.

۲) کارآفرینی و رشد اقتصادی در مالزی

در دهه ۱۹۶۰ اقتصاد مالزی متکی به صادرات لاستیک و قلع بود، اما این کشور با سیاستهای مناسب و با اجرای برنامه‌های توسعه اقتصادی توانسته است در میان کشورهای در حال توسعه به موقعیت مناسبی دست یابد که کارآفرینی و شرکت‌های کوچک و متوسط در رونق اقتصاد مالزی نقش حیاتی داشته‌اند. در سال ۲۰۰۰ حدود ۹۰ درصد واحدهای تولیدی وکسب وکار در مالزی(۱۲ هزار واحد) وابسته به شرکتهای کوچک و متوسط بودند . این شرکتها حدود ۲۹ درصد اشتغال وحدود ۲۲ درصد ارزش افزوده ایجاد کرده‌اند.[۳]

▪ صنایع کوچک ومتوسط در بخش تولیدی مالزی به این شرح تعریف شده است:

۱) شرکت‌های کوچک
- تعداد کارمندان تمام وقت: کمتر از ۵۰ نفر
- گردش فروش سالانه: کمتر از ۶/۲ میلیون دلار آمریکا

۲) شرکتهای متوسط
- تعداد کارمندان تمام‌وقت: بین ۵۱ تا ۱۰۰ نفر
- گردش فروش سالانه: بین ۶/۲ میلیون تا ۵/۶ میلیون دلار آمریکا

۳) سیاستهای اقتصادی صنعتی در مالزی
در دهه‌های ۱۹۶۰، کشور مالزی به عنوان تأمین‌کننده کالاهای اولیه به خوبی شناخته شده بود. اقتصاد این کشور به صادرات لاستیک و قلع وابسته بود و گاه آن را نخستین تولیدکننده این مواد خام برای دنیای صنعتی می‌شناختند. در آن زمان در واقع محور اقتصاد مالزی بر منابع کشاورزی استوار بود و تمام تلاشها در راه متنوع‌سازی این بخش و تولید دیگر محصولات، بویژه نخل‌های روغنی و کاکائو به کار برده می‌شد. از این‌رو، بیشتر نوآوریهای تکنولوژی در کشتزارهای اولیه، بر اساس تحقیقات بود. سپس سیاست صنعتی جانشینی واردات با تشویق‌هایی چون کاهش مالیات، برخورداری از تعطیلات و بهبود زیر‌ساخت‌ها به کاربسته شد. استراتژی جانشینی واردات اقتصاد را متنوع کرد و واردات کالاهای مشتری پسند را کاهش داد و مواد اولیه در محل مورد بهره‌برداری قرار گرفت. توسعه صنعتی بر اساس استراتژی جانشنی واردات سرمایه‌گذاری خارجی را به کار گرفت و بیشتر سرمایه‌گذاران داخلی در بخش‌های اساسی اقتصاد حضور یافتند.[۲]

در دهه ۱۹۷۰، سیاست توسعه صنعتی با هدف توسعه صادرات به اجراء درآمد، اما سرمایه‌گذاری مستقیم خارجی به مناطق آزاد تجاری گرایش داشت. استراتژی توسعه مبتنی بر تأمین سرمایه، تخصص‌های فنی و مدیریت برای گسترش صادرات و دستیابی به بازارها بود، اما ارتباط میان صنایع داخلی صنایع تولیدکننده کالاهای صادراتی توسعه نیافت و رشد قابلیت‌های تکنولوژی داخلی کند بود.

از دهه ۱۹۸۰ به بعد، تلاشها بر گسترش و عمق‌دادن به اقتصاد بر پایه صنعتی متمرکز شد، اجرای برنامه جامع صنعتی( Industrial Master Plan ,IMP)(۱۹۹۵-۱۹۸۶) در دستور کار قرار گرفت و پروژه‌های عمده صنعتی، مانند کارخانه های نورد فولاد و اتومبیل ملی به اجراء در آمد. سهم رشد تولید در سال ۱۹۸۹ در اقتصاد ۵/۲۵ درصد بود که نسبت به ۶/۸ درصد در سال ۱۹۶۰ قابل ملاحظه بود. IMP بر علوم و تکنولوژی به عنوان مهمترین اجزاء استراتژیهای توسعه صنعتی تأکید دارد.

▪ هدفهای اساسی توسعه صنعتی در IMP عبارتند از:

ـ شتاب‌دادن به رشد بخش تولیدی برای تداوم توسعه اقتصادی با شتاب لازم.
ـ پدیدآوردن امکانات لازم برای بهره‌برداری بیشتر و بهتر از منابع طبیعی.
ـ ساختن پایه‌ای برای رسیدن به کشور توسعه‌یافته صنعتی، با افزایش قابلیت تکنولوژی داخلی و رقابت‌پذیری
در اجرای برنامه IMP سهم بخش تولید کالاهای صادراتی در مجموع صادرات کشور، از ۸/۳۲ درصد در سال ۱۹۸۵ به ۶/۷۹ در سال ۱۹۹۵ رسید و نیز سهم ارزش افزوده بخش تولیدی در تولید ناخالص داخلی به ۳۳ درصد افزایش یافت.

دومین برنامه جامع صنعتی (IMP۲) برای سالهای ۱۹۹۶ تا ۲۰۰۵ تدوین شده است که هماهنگ با رویکرد توسعه صنعتی گروهی (Cluster-based industrial development approach) و به منظور تداوم و افزایش رشد بخش تولیدی و توسعه قابلیت انعطاف و رقابت‌پذیری صنعتی به اجرا درآمده است. IMP۲ بر حرکت به سوی تقویت کارهای تولیدی که دربرگیرنده «تحقیق وتوسعه »، طراحی قابلیت توسعه صنایع حمایتی یکپارچه، بسته‌بندی، فعالیت‌های بازاریابی و توزیع است، تأکید دارد. استراتژی تولید شامل عملیات تولیدی یکپارچه کامل از طریق زنجیره ارزش (Value chain) به منظور افزایش ارتباطات صنعتی، بهره‌وری و رقابت‌پذیری می‌شود.

▪ استراتژی تولید IMP۲ ،۵ هدف به این شرح دارد:
ـ جهت‌گیری جهانی
ـ افزایش رقابت‌پذیری
ـ بهبود زیرساخت اقتصادی
ـ افزایش شرکت‌های تولیدی با مالکیت مالزیایی
ـ فرایندهایی که بر اطلاعات و دانش تأکید دارد.
با اجرای برنامه IMP۲ انتظار می‌رود که سهم بخس تولیدی از تولید ناخالص داخلی به ۴/۳۸ درصد در سال ۲۰۰۵ برسد.

● برنامه حمایت از توسعه کارآفرینی و شرکت‌های کوچک و متوسط
با توجه به اهمیت شرکت‌های کوچک و متوسط در رشد و توسعه اقتصادی و نیز استراتژی مالزی که در سال ۲۰۲۰ به یک کشور توسعه‌یافته صنعتی تبدیل شود، برنامه حمایت از توسعه شرکت‌های کوچک و متوسط به این شرح تدوین شده است[۴]:

الف ) راه‌اندازی کسب و کار
▪ استراتژی:
ـ ارائه تسهیلات فراگیر برای راه‌اندازی کسب و کار توسط کارآفرینان جدید
ب) تأمین مالی
▪ استراتژی‌ها:
ـ تأمین مالی درازمدت با بهره‌گیری از وامهای مؤسسات وام‌دهنده
ـ بیمه‌شدن اعتبارات صدور کالا
ـ تشکیل صندوقی برای فعالیت‌های خاص
پ ) دسترسی به اطلاعات
▪ استراتژی:
ـ دسترسی به اطلاعات لازم برای شناخت بازار، تکنولوژی و مقررات دولتی
ت) توسعه منابع انسانی
▪ استراتژی:
ـ تأمین نیروی انسانی آموزش دیده
ـ کمک به منابع توسعه نیروی انسانی
ث) نوآوری تکنولوژیکی و مدیریت
▪ استراتژی:
ـ معرفی و تشویق توسعه ‌و کاربرد تکنولوژیها، نوآوریها و تمرینات مدیریت خوب
ـ تشویق کار منطقی
ج) حمایت از کیفیت
▪ استراتژی:
ـ افزایش آگاهی‌ها در زمینه مدیریت کیفیت و ترویج تضمین کیفیت
چ ) حمایت از مدیریت محیط زیست
▪ استراتژی:
ـ حمایت از کاربرد تکنولوژیهای زیست‌محیطی نو و پیشرفته و دستیابی به استانداردهای بین‌المللی در این زمینه.
ح ) دسترسی به بازار
▪ استراتژیها:
ـ گسترش کارهای تبلیغاتی برای شناساندن محصولات و خدمات.
ـ پدیدآوردن امکانات لازم برای دستیابی به بازارهای خارجی.
ـ بهره‌گیری از شیوه‌های مشارکت در کسب و کار.
خ ) تسهیلات زیرساختاری
▪ استراتژی:
ـ ایجاد زیرساختهای سخت‌افزاری (مانند زمین صنعتی) و زیرساختارهای نرم‌افزاری (مانند سیستم کامپیوتر) و دیگر امکانات لازم در این زمینه.
۴) وزارت پرورش کارآفرین
با توجه به اهمیت کارآفرینی در رشد و توسعه اقتصادی، وزارت پرورش کارآفرین در این کشور متولی کارآفرینی است.[۵]
▪ ساختار این وزارتخانه به این شرح است:
ـ توسعه کسب‌وکار
ـ پیش‌فرضهای کسب‌وکار
ـ تأمین مالی کسب‌وکار
ـ آموزش
ـ مؤسسه اقتصادی ایالتی
ـ هیأت کارآفرین
ـ مرکز منابع
ـ شبکه ارتباطی وزارت پرورش کارآفرین

● توسعه کسب‌وکار در وزارت پرورش کارآفرین
بخش توسعه کسب‌وکار برنامه‌ای با عنوان برنامه مشاور در دست اجرا دارد که بر اساس آن یک شرکت بزرگ (مشاور) برای کارآفرینان بالقوه یا کارآفرینان کوچک و متوسط برنامه‌های آموزشی و راهنمایی تدارک می‌بیند و به آنها پیشنهاد می‌کند تا بتوانند به طور مستقل در بازار به رقابت بپردازند. مدت زمان این راهنمایی که بستگی به هر یک از مشاوران دارد، معمولاً بین ۳ تا ۵ سال است.

▪ هدفهای این برنامه عبارتند از[۶]:
ـ به وجود آمدن تعداد زیادی از کارآفرینان جدید با ارائه خدمات راهنمایی و مشاوره‌ای توسط کارآفرینان موفق و برجسته
ـ ایجاد سازگاری و تفاهم بین کارآفرینان جدید و کارآفرینان موفق
ـ تشویق کارآفرینان برجسته به قبول مسئولیت در زمینه هدایت دیگر کارآفرینان به سوی موفقیت در کسب‌وکار

ـ ویژگیهای راهنمایی:

الف ) برنامه مشاور یک برنامه آزاد و قابل انعطاف است که شرکت مشاور را مجبور به تعیین دریافت‌کنندگان مشاوره‌( کارآفرینان بالقوه یا کارآفرینان کوچک و متوسط) نمی‌کند و مشارکت در آن کاملاً اختیاری است.
ب) شرکت مشاور آزاد است که در راهنمایی دریافت‌کنندگان مشاوره از روش‌های ویژه خود استفاده کند.
ج) برای نمونه، روش یک شرکت مشاور می‌تواند در برگیرنده این موراد باشد:
ـ آموزش فنی و غیرفنی
ـ تلاش مشترک
ـ خدمات مشورتی
ـ کمک‌های تأمین مالی
ـ گسترش شبکه کسب‌وکار

اجرای این برنامه از سال ۱۹۹۵ آغاز شده است‌و در مجموع ۲۷ مشاور(کارآفرین موفق) در آن مشارکت داشته‌اند و تفاهم‌نامه لازم را با وزارت پرورش کارآفرین امضاء کرده‌اند.

● برنامه آینده:
وزارت پرورش کارآفرین، تعداد زیادی از کارآفرینان برجسته را به عنوان مشاوران شرکت‌کننده در این برنامه شناسایی خواهد کرد تا تعداد بیشتری از کارآفرینان بتوانند از راهنمایی و مشورت آنها بهره‌مند شوند.

▪ آموزش کارآفرینی در وزارت پرورش کارآفرین

ـ هدفها:
الف ) پدیدآوردن فرهنگ کارآفرینی
ب) آموزش کارآفرینان در زمینه‌های چگونگی پیشرفت، رقابت و واکنش‌های سریع در عرصه‌های کار.
ج) تقویت بنیانهای کسب و کار، به گونه‌ای که کارآفرینان توانایی خطرپذیری در بازارهای جهانی رابه دست آورند.
ـ وظایف:
الف ) ترویج فرهنگ کارآفرینی درجامعه، به گونه‌ای که دانش‌آموزان مدارس و مؤسسه‌های آموزشی بالاتر (IHL) را در بر بگیرد. این کار با این شیوه‌ها صورت می‌گیرد:
ـ برنامه کارآفرینان جوان (YEP) برای دانش‌آموزان دبیرستانی
ـ برنامه آموزش رهبری برای مدیران و مشاوران مدرسه
ـ کارگاه آموزشی رهبری و انگیزش برای مدیران شرکتها (YEP)
ـ کنوانسیون سالانه برنامه کارآفرینان جوان در سطح ملی
ـ توسعه مخاطره‌پذیری دانشجویی (SEDP)برای دانشجویان IHL
ـ برنامه دانشجویان در شرکت آزاد (SIFE) برای دانشجویان IHL
ـ طرح آموزش دانشجویان کارشناسی برای دانشجویان علاقه‌مند به کارآفرینی
ـ انتشار اطلاعات با وسایل الکترونیکی و انتشاراتی مانند، مقالات روزنامه‌ها و سخنرانی کارشناسان در مورد کارآفرینی‌و برنامه‌های تلویزیونی.

▪ ب- آغاز کار:
- چگونه یک کسب‌و کار کوچک را آغاز کنیم.
ـ تست استعدادهای کارآفرینی
ـ کارآفرینی- از خود بپرسید که چه، چرا و چگونه
ـ مدیریت مالی(اساس)
ـ روشهای اسلامی برای هدایت کسب‌وکار
ـ انواع سازمانهای کسب‌و کار
ـ تجربه‌های کارآفرینی
- طرح کارآفرین فارغ‌التحصیل
ـ طرح آموزش کارآفرین برای گروه حمایت دولتی که علاقه‌مند به مخاطره‌پذیری در کسب‌وکارهای تمام وقت است.
ـ طرح آموزش کارآفرینی به گروههای حرفه‌ای‌و مدیریتی برای مخاطره‌پذیری در کسب‌وکارهای تمام وقت
ـ کارگاه آموزشی و سمینارهای کارآفرینی
- بسته‌های دربرگیرنده برنامه‌های آموزش کارآفرینی برای اشتغال دراین کارها:
ـ لباس‌شوئی‌های سکه‌ای
ـ نان‌شیرینی
ـ کیک و تزئین کیک
ـ تدارکات غذا و رستوران
ـ طراحی و دکوراسیون داخلی

ـ گل‌فروشی
ج ) اجرای برنامه‌های بهبود کیفیت و کارایی مدیریت کسب‌وکارها که دربرگیرنده این تدابیر است:
- برنامه توسعه کارآفرینی ۱۸ ماهه (ENDEP)
- برنامه ای که برای کارگاههای آموزشی در اواخر هفته پایانی هر ماه اجراء می‌شود و هر شرکت‌کننده یک مشاور دارد که ماهی یکبار با او مشورت می‌کند.
- برنامه توسعه صادرات ۱۲ ماهه (EDP)
ـ برنامه ترغیب کارآفرینان محلی برای مخاطره‌پذیری در بازارهای جهانی
- نمایشگاهها، کارگاههای آموزشی، سمینارها و کنوانسیونها
ـ مشارکت با دیگر مؤسسه‌ها و سازمانها برای برپایی نمایشگاهها، کارگاههای‌آموزشی، سمینارها و کنوانسیونها برای گروهها خاص.

چ ) تشویق فعالیتهای کارآفرینانه و پدیدآوردن محیط مناسب برای کارآفرینان با ایجاد کلوب‌ها و انجمن‌ها، ازجمله:
ـ کلوب کارآفرینان
ـ انجمن‌های کارآفرین
ـ اتاقهای بازرگانی
ـ فدراسیون انجمن‌های کارآفرینان زن مالزیایی
ـ دسته کارآفرینان

ح ) کمک به کارآفرینان موجود و بالقوه توسط مرکز ملی راهنمای کارآفرین (NEGC) برای خدمات مشاوره‌ای و دادن اطلاعات لازم به کارآفرینان.
در تحقق این هدف، مرکز اطلاعات کارآفرین (EIC) اطلاعات مربوط به کسب‌وکارها در این زمینه‌ها را فراهم می‌کند:

▪ راهنمای کسب‌وکار
ـ لباسشویی
ـ شیرخوارگاه
ـ کودکستان
ـ گل‌فروشی
ـ طراحی و دکوراسیون داخلی
▪ روش آغاز کسب‌وکار
ـ تسهیلات مالی
ـ استراتژیها/تکنیک‌ها/تسهیلات بازاریابی
ـ تسهیلات فنی
ـ خدمات آموزشی
ـ خدمات مشورتی
ـ برنامه پرورش کارآفرین
ـ مرکز خدمات پیمانکاران
ـ هیأت جواز(پروانه) وسایل تجاری
ـ نقش مؤسسه‌های تحت نظر وزارت پروش کارآفرین
مرکز تبلیغ محصول کارآفرینانی هم‌ فضای نمایشی را برای تبلیغ وفروش محصولات تولید‌شده توسط کارآفرینان محلی پدید می‌آورد.

ج) تسهیلات و خدمات دیگر نیز به این شرح است:
ـ کتابخانه
ـ سالنهای سمینار و کنفرانس
ـ شبکه بین کارآفرینان و گروههای مربوطه
ـ آموزش/کارگاههای آموزشی/ سمینارها که توسط NECG سازماندهی شده‌اند.
افزون بر اینها، مشاوران دائمی هر روز وظیفه دارند که به کارآفرینان در به دست‌آوردن اطلاعات مربطو به کسب و کارها یا خدمات مشاوره‌ای کمک کنند.
- مرکز راهنمای کارافرین ایالت و مرکز راهنمای کارآفرین بخش، برای سمشاوره‌ای و اطلاعات فراهم می‌کنند.
ـ مدیران مرکز با ارائه خدمات مشورتی، اطلاعات و تأسیس شبکه بین کارآفرینان و گروههای مربوطه، مانند مؤسسه‌های تأمین مالی، کارآفرینان محلی و... به کارآفرینان کمک می‌کنند.